1) Αρχή της αποτελεσματικότητας.
 Το ερέθισμα που δίνουε στον ασκούμενο μας για να είναι αποτελεσματικό θα πρέπει να έχει συγκεκριμένο όγκο και ένταση.

2) Αρχή της ανάληψης αποκατάστασης.
 Μετά από κάθε επιβάρυνση που ασκείται τον ασκούμενο μας, θα πρέπει να του δίνουμε τον κατάλληλο χρόνο ξεκούρασης. Αυτός ο χρόνος μπορεί να είναι το διάλειμμα κατά την διάρκεια των ασκήσεων αλλά και ο χρόνος που απαιτείται για αποκατάσταση μετά το τέλος μιας προπονητικής μονάδας.

3) Αρχή της ρυθμιζόμενης αλληλεπίδρασης των προπονητικών στοιχείων της προπόνησης. Προκειμένου να καθορίσω σε μια προπονητική μονάδα την προτεραιότητα των ερεθισμάτων έχουμε:
a) Ασκήσεις ιδιοδεκτικότητας.
β) Ασκήσεις ταχύτητας.
γ) Ασκήσεις ισχύος-ταχυδύναμης-πλειομετρικές
δ) Ασκήσεις μυικής δύναμης
ε) Ασκήσεις μυικής υπερτροφίας.
στ)Ασκήσεις μυικής αντοχής.
ια)Ασκήσεις αερόβιας αντοχής.
ιβ)Διατάσεις.
Βέβαια το τι θα βάλω πρώτα εξαρτάται απο τον σκοπό του κάθε αθλούμενου.
Πάντα οι πολυαρθρικές ασκήσεις πρώτα και μονοαρθρικές μετά.

4) Αρχή της προοδευτικότητας της επιβάρυνσης.
Αυτή η αρχή μας λέει ότι η επιβάρυνση του ερεθίσματος που δίνουμε πρέπει να αυξάνεται με ένα σταθερό ρυθμό.

5) Αρχή της συνέχειας.
Αυτή η αρχή μας λέει ότι για να πετύχουμε τις κατάλληλες προσαρμογές σε έναν ασκούμενο θα πρέπει ανά τακτά χρονικά διαστήματα να του δίνουμε το ίδιο ερέθισμα. 

6) Αρχή της παραλλαγής της προπόνησης. 
Αυτή η αρχή ουσιαστικά σταματάει την μονοτονία της άσκησης και θέτει σε ενεργοποίηση το συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Με απλά λόγια, αν έχουμε 8-12 προπονητικές μονάδες θα πρέπει είτε να αλλάξουμε το περιεχόμενο των ασκήσεων, είτε την ένταση, είτε τον όγκο. Συνήθως εδώ αλλάζουμε τις ασκήσεις για να μην βαρεθεί ο ασκούμενος αλλά και να του κινήσουμε περισσότερο το ενδιαφέρον.  

7) Αρχή του μακροχρόνιου σχεδιασμού της προπόνησης.
Αυτή η αρχή μας βοηθά να ταξινομήσουμε τον προπονητικό κύκλο σε κατάλληλες περιόδους όπου υπάρχει ένας συγκεκριμένος στόχος βελτίωσης. Έτσι έχουμε τον μικρόκυκλο που αποτελείται απο 8-12 προπονητικές μονάδες και εκεί ουσιαστικά στοχεύουμε στην βελτίωση ενός παράγοντα(π.χ μυική δύναμη, υπερτροφία, αερόβια αντοχή). Μετά έχουμε τον μεσόκυκλο όπου αποτελείται από 1 έως 2 μικρόκυκλους και τέλος τον μακρόκυκλο, όπου το χρονικό διάστημα καθορίζεται από τον στόχο του ασκούμενου.

8) Αρχή της συγκεκριμενοποίησης.
Κάθε ερέθισμα και κάθε προπονητική μονάδα έχει ως απώτερο σκοπό την ενεργοποίηση συγκεκριμένων μηχανισμών και λειτουργιών του κυττάρου, με αποτέλεσμα την μορφολογική και λειτουργική αλλαγή του οργανισμού μας.

9) Αρχή του υπερσυμψηφισμού. 
Αυτή η αρχή μας λέει ότι όταν εκτελείται μια προπονητική μονάδα σε έναν ασκούμενο και επέρχεται η κατάλληλη κόπωση και στην συνέχεια του δίνουμε τον κατάλληλο χρόνο ξεκούρασης(resistance), μετά από αυτόν τον χρόνο θα δούμε άλμα στην απόδοση του.

10) Αρχή των καθυστερημένων προσαρμογών της άσκησης.
Αυτή η αρχή μας λέει ότι οι προσαρμογές σε έναν ασκούμενο εμφανίζονται καθυστερημένα σε σχέση με την περίοδο άσκησής του. Για παράδειγμα κατά την περίοδο που ασκείται προπόνηση με υψηλό όγκο, ενώ οι προσαρμογές μπορεί να λαμβάνουν χώρα εκείνη την περίοδο, εμφανίζονται όταν επέρχεται μείωση του όγκου και αύξηση της έντασης της άσκησης.

Μειμάρογλου Μιχάλης,
Personal trainer
Outdoor training
Athens,Greece
https://www.instagram.com/mixalismeimaroglou/